Otpornost na indukciju eksperimentalnog autoimunskog encefalomijelitisa kao sredstvo za proučavanje patogeneze autoimunosti centralnog nervnog sistema

Abstract

Experimental autoimmune encephalomyelitis (EAE) is the recognized model of multiple sclerosis (MS), human autoimmune disease of the central nervous system (CNS). The model is developed in various primate and rodent species, while the most extensive studies have been performed with mice and rats. Importantly, it has been shown that inbred rodent strains vary greatly regarding susceptibility to the induction of EAE, the difference ranging from almost complete resistance to extremely high susceptibility. Therefore, investigating molecular and cellular basis of the observed difference has provided valuable results about genetic predisposition to the development of CNS autoimmunity. This review presents data on the pathogenesis of EAE that have accumulated thanks to the investigation of inbred rat and mice strains.

Eksperimentalni autoimunski encefalomijelitis (EAE) je priznati model multiple skleroze (MS), autoimunske bolesti centralnog nervnog sistema kod ljudi. Ovaj model je ustanovljen na različitim vrstama primata i glodara, a najbrojnija istraživanja su posvećena izučavanju EAE u miševa i pacova. Tokom tih istraživanja utvrđeno je da se visokosrodni sojevi ovih životinja razlikuju po sklonosti ka razvijanju EAE nakon aktivne ili pasivne imunizacije. Raspon odgovora na imunizaciju se u zavisnosti od soja kreće od totalne otpornosti na indukciju EAE do izuzetne sklonosti ka razvoju bolesti. Samim tim, proučavanjem razlika između takvih sojeva na molekulskom i ćelijskom nivou omogućeno je istraživanje genetske osnove sklonosti ka EAE i MS. Ovaj pregledni članak posvećen je rezimiranju saznanja o patogenezi EAE dobijenih zahvaljujući proučavanju visokosrodnih sojeva miševa i pacova.