Vegetacija Avale

Abstract

Avala je uvek bila privlačan i pristupačan objekat za razne botaničke naučno-istraživačke radove. Međutim, većina radova koji su bili doskora izvođeni, imala je pretežno floristički karakter. Do danas nije objavljen nijedan fitocenološki rad o Avali, sem referata Lj. Borisavljević o hrastovim fitocenozama Avale, održanog na I Kongresu biologa Jugoslavije u Zagrebu, 1953 godine (3). Institut za ekologiju i biogeografiju započeo je još 1949. godine fitocenološka istraživanja šuma Avale, a 1951. i livada. Ova si istraživanja trajala sa prekidima sve do 1952. godine. U njima je obuhvaćen samo centralni deo Avale, u granicama: od poslednje autobuske stanice na zapadnoj strani, državnim putem Beograd-Kragujevac do mesta zv. "Lovački sastanak", zatim granicom šume na istočnoj strani sve do borovih kultura na severnoj strani Avale. Značaj fitocenoloških istraživanja na Avali leži pre svega u upoznavanju sa jednim delom vegetacije Srbije, koji je specifičan zbog posebnog istorijskog razvoja, kao i geografskog položaja koji danas zauzima. Zatim, na Avali je zastupljen veći broj šumskih fitocenoza koje su relativno dobro sačuvane i izražene, a u isto vreme pristupačne za višegodišnja stacionarna istraživanja. Sem toga, Avala danas predstavlja narodni park i popularno izletište Beograđana. U cilju što pravilnijeg gazdovanja šumama na Avali, neophopdna su prethodna fitocenološka istraživanja, čiji rezultati mogu biti od velike koristi lokalnoj šumarskoj praksi. Zajedno sa rezultatima fitocenoloških istraživanja Košutnjaka (Gajić, 4) i Fruške Gore (Janković-Mišić, 8), ovaj će rad dati osnovnu sliku šumskih fitocenoza šire okoline Beograda. U ovome radu hrastove fitocenoze opisala je Lj. Borisavljević, livadske R. Jovanović-Dunjić, a bukove i borove V. Mišić, asistenti Instituta za ekologiju i biogeografiju u Beogradu.