Gojaznost i reproduktivna funkcija žene - mehanizmi nastanka i terapijske implikacije

Abstract

Gojaznost se danas smatra uzrokom nastanka kardiovaskularne bolesti, tipa 2 dijabetesa, osteoartritisa, maligniteta, ali i faktorom koji doprinosi nastanku reproduktivnih poremećaja i problema plodnosti. Postoji povećan relativni rizik za nastanak anovulatornog infertiliteta u žena sa izraženom gojaznošću i produženo vreme do koncepcije. U žena u reproduktivnom periodu gojaznost je povezana sa povećanim rizikom za nastanak hiperandrogenizma i anovulacije, kao što je slučaj u sindromu policističnih jajnika (PCOS) kao najčešćem hiperandrogenom poremećaju. Postoji veliki broj dokaza u prilog postojanja bliskog odnosa adipokina, gojaznosti, metaboličkog sindroma i reproduktivnih posledica. Redukcija težine za 5-10% dovodi do poboljšanja u kliničkim, metaboličkim i reproduktivnim karakteristikama, kao što je slučaj u žena sa PCOS. Primena insulinskih senzitajzera vodi sniženju hiperinsulinemije, insulinske rezistencije, uspostavljanju normalne menstrualne cikličnosti i ovulacije kod značajnog broja žena sa PCOS. Gojaznost može uticati na stimulaciju ovulacije njenim produžavanjem, povećanjem doze gonadotropina, incidence folikularne asinhronije i prekida stimulacije. Hirurško lečenje gojaznosti predstavlja alternativni vid terapije u slučaju kada ni promena načina života ni farmakoterapijske mere ne daju povoljne rezultate. Za sada ne postoji dovoljno dokaza u prilog preporuke da se barijatrijska hirurgija koristi u lečenju gojaznih žena sa PCOS.