Amplifikacija ciklin D1, c-myc i EGFR onkogena u tumorskim uzorcima pacijentkinja obolelih od kancera dojke

Abstract

Background: Breast cancer is the most common form of cancer in women. It arises from multiple genetic changes in oncogenes and tumor suppressor genes. Among so far studied oncogenes relatively few, including epdermal growth factor receptor (EGfR), cyclinD1 (CCNDİ)and c-myc, have been found to play an important role in progression of this type of human malignancy. The aim of this study was to examine the prognostic potential of CCND1, c-myc and EGFR amplification and their possible cooperation in breast carcinogenesis. Methods: Copy number analyses of CCND1 and c-myc genes were done by TaqMan based quantitative real time PCR. Amplification status of EGFR was determined by differential Pcr. Results: Amplification of CCND1, c-myc and EGFR oncogene has been found in 20.4%, 26.5% and 26.5% of breast cancer cases, respectively. Analysis showed that amplification of CCND1 oncogene was significantly associated with the stage II of disease while amplification of EGFR gene was significantly associated with overexpression of HER-2/neu. Tumour stage and expression of HER-2/neu appeared to be significant predictors of patient's outcome. Stage I patients lived significantly longer then stage III patients (p=0.04) while patients with HER-2/neu overexpression had worse prognoses and lived significantly shorter (p=0.001). Finally, survival of patients who underwent hormone therapy only was significantly longer (p=0.001) then survival of the rest of patients. Conclusions: Amplification of CCND1 or EGFR oncogene is associated with the progression of breast cancer and bad prognosis. No co-ordination in amplification of CCND1, c-myc and EGFR oncogenes were established in this cohort of breast cancer patients.

Uvod: Kancer dojke je najčešći tip maligniteta koji se javljaju kod žena. Tumori dojke nastaju kao rezultat akumulacije genetičkih promena kako u onkogenima tako i u tumor supresorskim genima. Među mnogim onkogenima čija je uloga u genezi tumora dojke ispitivana do danas, samo se neki smatraju značajnim za razviće ovih karcinoma. U tu se grupu svakako ubrajaju receptor za epidermalni factor rasta (EGFR), c-myc i ciklinD1 (CCND1). Cilj rada je bio utvrditi prognostički značaj amplifikacije CCND1, c-myc i EGFR onkogena u razviću tumora dojke kao i eventualne međusobne koalteracije ovih gena. Metode: Amplifikacioni status CCND1 i c-myc gena određen je kvantitativnim PCR-om u realnom vremenu, a amplifikacioni status EGFR onkogena je definisan diferencijalnim PCR-om. Rezultati: Amplifikacija CCND1 gena detektovana je kod 20.4%, a c-myc i EGFR onkogena kod 26.5% ispitanih uzoraka. Analize su pokazale da je amplifikacija CCND1 onkogena statistički značajno povezana sa stadijumom II tumora dojke kao i da amplifikacija EGFR-a značajno korelira sa povećanom ekspresijom HER2/neu. Analize kliničkih i histopatoloških parametara su jasno pokazale da stadijum tumora i nivo ekspresije HER2/neu gena predstavljaju značajne pokazatelje daljeg toka bolesti, odnosno sudbine pacijenta. Utvrđeno je da pacijentkinje sa tumorima dojke stadijuma I žive značajno duže od onih sa tumorom stadijuma III (p= 0.04) kao i da pacijentkinje sa HER2/neu pozitivnim statusom imaju goru prognozu i žive značajno krace (p=0.001). Na kraju, studija je pokazala da pacijentkinje podvrgnute samo hormonskoj terapiji imaju najbolju prognozu i žive značajno duže od ostalih (p=0.001). Zaključak: Amplifikacija CCND1 i EGFR onkogena je povezana sa lošom prognozom i progresijom karcinoma dojke. U ispitivanom tumorskom uzorku nisu detektovane nikakve koalteracije CCND1, c-myc i EGFR onkogena.