Genetička varijabilnost populacije beloglavog supa na teritoriji Srbije – perspektiva za buduće programe reintrodukcije u regionu

Abstract

Beloglavi sup, Gyps fulvus, nekada široko rasprostranjena vrsta širom Jugoistočne Evrope danas je ograničen na male i izolovane populacije od kojih je na Balkanu najbrojnija na teritoriji Srbije. Genetička varijabilnost populacije beloglavog supa u Srbiji procenjena je na osnovu 58 ptica, na nivou mitohondrijske DNK analizom sekvence CytB i na nivou jedarne DNK analizom 10 mikrosatelitskih lokusa, dok je molekularnim markerima određen pol izleglih jedinki u periodu od 2013-2022 godine. Bez obzira na skorašnji drastičan pad brojnosti, nivo genetičke varijabilnosti procenjen na osnovu izabranih markera sličan je ostalim analiziranim populacijama u svetu. Analiza mikrosatelitskih lokusa je pokazala da populacija beloglavog supa iz Srbije poseduje najveći broj privatnih haplotipova, ali i nešto veći nivo inbridinga (8,3%). Detektovana su tri CytB haplotipa (jedan koji je prisutan u svim populacijama i dva karakteristična samo za populaciju iz Srbije). Na osnovu svih analiziranih markera, možemo reći da populacija supova u Srbiji poseduje genetičke osobenosti koje je jasno odvajaju od svih ostalih do sada analiziranih populacija kao i da je pokazan jednak odnos polova dodatni indikator stabilnosti i dobrog „zdravlja“ ove populacije. Populaciono genetičke analize pokazuju da je populacija beloglavog supa sa teritorije Srbije optimalni izbor za buduće programe reintrodukcije u regionu, uz napomenu da bi trebalo izbegavati reintrodukciju jedinki poreklom iz drugih geografskih područja.